W ciągu ostatnich dwóch dekad w twórczości pedagogów Wydziału Malarstwa Akademii

Sztuk Pięknych w Krakowie – głównie Grzegorza Bednarskiego, Katarzyny Makieły-

Organisty, Janusza Matuszewskiego, Mirosława Sikorskiego, Edyty Sobieraj, Zbigniewa

Sprychy, Grzegorza Wnęka – wyraźnie widoczne są inspiracje malarstwem barokowym,

a zwłaszcza hiszpańskim Złotego Wieku. Ich płótna omawiać należy w kontekście

nowożytnego meditatio mortis oraz tenebrystycznego „barokizmu”, do czego chętnie

przyznają się sami artyści. Punktem wyjścia są (niejednokrotnie tytułowane jako homagium)

wizje mistyczne, konterfekty pędzla El Greca, bodegony Francisco de Zurbarána czy

eschatologiczne „hieroglify śmierci” Juana de Valdés Léala. Odwołaniom do dzieł mistrzów

Półwyspu Iberyjskiego towarzyszą odniesienia do pism karmelitańskich czy jezuickich

mistyków. Analiza nie tylko od strony formalnej, ale także ideowej pozwala zadać pytanie o

możliwość obrazowania we współczesnym malarstwie o charakterze religijnym „teologii

mistycznej”, opisanej przez św. Teresę od Jezusa, św. Jana od Krzyża czy św. Ignacego

Loyolę.