Huculi w twórczości "Hucułów": Władysława Jarockiego, Fryderyka Pautscha i Kazimierza Sichulskiego

Celem wystąpienia jest ukazanie twórczości trójki malarzy, zwanych żartobliwie przez ówczesną krytykę artystyczną, a za nią przez historyków sztuki, "Hucułami": Władysława Jarockiego, Fryderyka Pautscha i Kazimierza Sichulskiego, w których artystycznym oeuvre tematyka huculska zajęła miejsce najważniejsze. Malarstwo ich będzie rozpatrywane w kontekście "chłopomańskich" fascynacji inteligencji polskiej przełomu wieków, zauroczonych osobowością i mitologią "człowieka pierwotnego", żyjacego w bliskim kontakcie z naturą, zarazem-jak wierzono- o głebokiej religijności, reprezentujacego świat tradycyjnych wartości, obrzędów i pradawnych zwyczajów. Wspomniani artyści, zgodnie z młodopolskim programem ideowym, stworzyli więc na swoich płótnach przekonywującą wizję świata Hucułów odświętnych, dzieci przyrody, Prasłowian, Hucułów barbarzyńskich i heroicznych, czy wreszcie świętych postaci. Emocjonalna postawa i romantyczna wyobraźnia Jarockiego, Pautscha i Sichulskiego wyrażała się zatem przez idealizację motywów malarskich zgodnie z ówczesnymi wyobrażeniami na temat szczególnych walorów kultury ludowej jako takiej i osobliwości kultury mieszkańców Huculszczyzny. Przedstawieniu reprezentowanej przez lwowskich artystów malarskiej wizji ludowości, towarzyszyć będą też pytania o style odbioru ich malarstwa, problem jego wartościowania, miejsce na mapie artystycznej sztuki Młodej Polski i XX-lecia międzywojennego. Czy należy widzieć w nich artystów, których dzieła stanowią apogeum rozwoju nurtu malarstwa ludowego czy raczej epigonów XIX wiecznej wizji ludu i jego kultury?